Dziś mija dokładnie 15 lat, odkąd powstał blog Literackie Skarby Świata Całego.
Założyłam go, ucząc się pilnie do kolokwiów i egzaminów na Akademii Górniczo-Hutniczej. Byłam pogodzona z tym, że moje życie zawodowe prawdopodobnie nie będzie związane z książkami, ale bardzo chciałam mieć swoją literacką odskocznię.
15 lat później – wszystko potoczyło się zupełnie inaczej, niż się spodziewałam. I wyszło wspaniale. Dyplom inżynierki kurzy się na dnie szuflady, a ja żyję z pracy z książkami. Obroniłam doktorat z literaturoznawstwa, tłumaczę i redaguję literaturę, publikuję o niej obszerne teksty w cenionych czasopismach, prowadzę spotkania autorskie i dyskusje z pisarzami, aktywnie współtworzę duży literacko-filmowy festiwal.
 |
| Zdjęcie z 27. edycji Kina na Granicy w Cieszynie i Czeskim Cieszynie. W ramach programu Literatura na Granicy prowadzę spotkanie z Mirą Marcinów, Mateuszem Pakułą i Lucie Zakopalovą. Fot. Rafał Soliński |
Skarby okazały się nie tylko okienkiem, ale i drzwiami, przez które weszłam do literackiego świata. Trudno jednak nie zauważyć, że same trochę na tym ucierpiały... Walczę jak mogę, ale terminy zleceń wciąż gonią, muszę zarobić na siebie i swojego psiaka, mało czasu zostaje na czytanie i na rozwijanie bloga.
Dlatego przy okazji tej okrągłej rocznicy chciałam Was poprosić o pomoc w ustaleniu nowej formuły bloga. W pierwszej kolejności pytałam o to moich Skarbowych Patronów, którzy jako mecenasi będą mieć decydujący głos, ale chciałabym też znać Wasze zdanie. Jakie materiały chcielibyście przede wszystkim widzieć na Literackich Skarbach?
Recenzje? Wywiady? Teksty przekrojowe o różnych zjawiskach w czeskiej literaturze, felietony, komentarze? Tematyczne zestawienia czeskich tytułów po polsku? Możecie odpowiedzieć tutaj lub w specjalnie utworzonej ankiecie.
Czego Wam brakuje? A może coś kiedyś na Skarbach było, za czym dziś tęsknicie? Podpowiedzcie, w jakim kierunku iść dalej.
Pytam, bo mi zależy. Bo jak się moje życie nie potoczy, tego miejsca – i Was – nie porzucę. Dziękuję, że byliście i jesteście ze mną na tej drodze od 15 lat! ❤️
***
Wciąż też możecie wspierać moją blogową działalność na Patronite. Wsparcie finansowe pomaga mi planować zlecenia w sposób pozostawiający więcej czasu na bloga. Dziękuję!
Fot. RyanMcGuire / pixabay.com
No cóż, ja w ogóle nie uczyłem się do kolokwiów i egzaminów na Akademii Górniczo-Hutniczej, a z Czechów najbardziej znam Rumburaka i Rumcajsa, lecz mniej lub bardziej regularnie tutaj do Pani zaglądam, no, z dziesięć lat na pewno. ;-)
OdpowiedzUsuńGratuluję wytrwałości, no i oby dalej, do przodu, chociaż wiadomo, że są bardziej prestiżowe obecnie u Pani sprawy, no i nie mam na myśli jedynie tego fajnego psa, którego polubiłem od pierwszego wejrzenia.
due
Aha, ankietę wypełniłem!
OdpowiedzUsuńd.
Bardzo Panu dziękuję. 💖 Przyznam, że po kilku przykrych komentarzach, które pojawiły się ostatnio tutaj u mnie na blogu, z pewnym drżeniem zawsze otwieram wiadomość o nowym komentarzu. A kiedy pózniej czytam takie słowa, radość jest wielka. Jak wspaniale, że zagląda Pan do mnie już od tak dawna! Przykro mi, że nie mogę już być tak aktywna jak dawniej, ale świadomość, że są takie osoby jak Pan, bardzo motywuje, by dalej ten wózek ciągnąć. No i dziękuję też za miłe słowa o psie. Za pisanie o nim i pokazywanie go też mi się czasem w komentarzach dostaje. 😉 Bardzo serdecznie Pana pozdrawiam!
UsuńPani Anno, cała przyjemność po mojej stronie. Komentarze to tylko komentarze, a praca, którą Pani włożyła w Skarby to zupełnie inna bajka, inna ranga. Pewnie, że nie zawsze będę mógł się z Panią zgodzić, ale wdzięczność i szacunek, że tyle życia Pani włożyła w tę stronę będę żywił po grób. :-)
UsuńDziękuję i również pozdrowienia.
due